Przekaż1%podatku

POMÓŻ BEZPOŚREDNIO
nr naszego konta:
47 1240 3259 1111 0000 2990 4428

+48 384 777 3
+48 605 329 442 ul. Witosa 96
26-600 Radom

Anna Woźniak. Zoopsycholog i treser pozytywny. Członek Polskiego Stowarzyszenia Zoopsychologów. Udziela konsultacji i porad zoopsychologicznych w naszym schronisku. Pisuje do miesięcznika Przyjaciel Pies, na łamach którego pomaga rozwiązywać sytuacje konfliktowe z udziałem psów.

Gdy szczenię nie toleruje smyczy

Smycz z jednej strony ogranicza wolność naszego pupila, z drugiej zaś odpowiada za jego bezpieczeństwo. Każdy odpowiedzialny właściciel prędzej czy później powinien zapoznać z nią swojego psiaka.

AKCEPTACJA

Aby uniknąć różnych problemów związanych z akceptacją smyczy przez szczenię najlepiej zapoznawać go z nią jak najwcześniej, stopniowo przyzwyczajając do nowego, dziwnego przedmiotu.

Ważne! Zawsze musimy pamiętać o bezpieczeństwie naszego pupila, smycz powinna być odpowiednio dobrana do psa. Nie może być za ciężka, zbyt długa, a jeżeli pozwalamy szczenięciu biegać z przyczepioną smyczą swobodnie w celu przyzwyczajania go do niej, pamiętajmy aby nie była zakończona ciężkim karabińczykiem, który mógłby dotkliwie szczenię zranić.

W wielu profesjonalnych hodowlach tuż po narodzinach szczenięta zostają oznakowane kolorowymi wstążeczkami, aby hodowca mógł rozróżniać maluchy oraz kolejność ich przyjścia na świat. Taki kawałek materiału na szyi pieska jest bardzo pomocny w przyszłości. Dla pupila założenie obróżki nie będzie wtedy niczym nadzwyczajnym, a akceptacja smyczy nastąpi zdecydowanie szybciej.

Gdy już szczenię znajdzie się w naszym domu najlepiej zachować się podobnie. Możemy przywiązać do obroży na szyi maluszka kawałek delikatnej wstążki czy sznurka aby swobodnie sobie z nią biegało po domu, ogrodzie i podczas zabawy. Wstążeczka może być nieco dłuższa, tak by ciągnęła się za psiakiem, wtedy smycz nie będzie dla niego niczym nadzwyczajnym, będzie ją kojarzył jako normalną i nieodzowną towarzyszkę zabaw. Zawsze kontrolujmy jednak poczynania naszego pupila, miejmy na względzie jego bezpieczeństwo, nie zostawiajmy go z przywiązaną wstążką podczas naszej nieobecności! W momencie kiedy piesek całkowicie zaakceptuje obecność innego przedmiotu (sznureczka) na własnej szyi i będzie zachowywał się swobodnie nie zwracając na wstążkę żadnej uwagi, wtedy możemy powoli zapoznawać go ze smyczą „właściwą”.

Zapoznawanie szczenięcia z nowym przedmiotem powinno odbywać się w sprzyjających warunkach. Piesek powinien być zrelaksowany i pewny siebie. Maluch musi wytworzyć sobie tylko i wyłącznie pozytywne skojarzenia: smycz równa się spacer, smakołyk, zabawa.

Ważne! Jeżeli szczenię było stopniowo przyzwyczajane do smyczy od samego początku, nie powinno przejawiać żadnych problemów na spacerze. Jeżeli natomiast psiak jej nie zna możliwe, że będzie ją gryzł, szarpał się, ciągnął.

POZYTYWNE SKOJARZENIA

Naszym zadaniem jest nie tylko samo przyzwyczajenie psiaka do smyczy, ale też sprawienie by kojarzył ją sobie z czymś miłym, właśnie ze spacerem czy zabawą. Musimy stworzyć takie warunki, aby nasz pupil traktował smycz jako łączącą nić ze swoim przewodnikiem, a nie jako karę i coś nieprzyjemnego. Nigdy nie wolno używać smyczy jako narzędzia przymusu np. do wykonania przez psiaka jakiejkolwiek komendy ani tym bardziej bić go za „złe zachowanie”.

Kiedy piesek jest zaniepokojony, a jego uwaga zbyt silnie skupiona na przypiętej smyczy, skierujmy jego zainteresowanie np. na piszczącą piłeczkę. Jeżeli szczeniak chwyta zębami smycz zamieńmy ją na łańcuszkową, a maluch szybko zorientuje się, że gryzienie metalu to nic przyjemnego. W zamian za brak smyczy do gryzienia ofiarujmy pupilowi zabawkę lub smakołyk. Pamiętajmy jednak, że smycz łańcuszkowa może uszkodzić nam dłoń, gdy będziemy chcieli przytrzymać bardzo energicznego psa. Powinniśmy również unikać przypinania smyczy pod koniec zabawy i spaceru, żeby szczenię nie skojarzyło sobie jej z zakończeniem czegoś przyjemnego.

WYBÓR

Na rynku istnieje wiele różnych rodzajów smyczy, a każda z nich ma inne przeznaczenie. Ważne jest żebyśmy wybierali te najodpowiedniejsze, oczywiście zawsze uwzględniając wiek i wielkość psiaka oraz funkcję jaką smycz powinna spełniać w danym momencie; pamiętając oczywiście o wygodnej i dobrze dopasowanej obroży.

O SMYCZACH SŁÓW KILKA – wady i zalety

Smycz standardowa – jej długość wynosi około 1,8 metra. Taka smycz doskonale sprawdza się na spacerach w mieście, szczególnie w ruchliwych miejscach. Oczywiście można jej używać na krótkie wyjścia, tzw. spacery typowo toaletowe. Tej smyczy najlepiej używać przy psiakach, które mają już opanowany marsz przy nodze z właścicielem. Używanie tylko i wyłącznie tej smyczy u energetycznych szczeniąt poniżej szóstego miesiąca życia nie jest wskazane, ponieważ może sprzyjać ciągnięciu. To spowoduje niemiły nacisk na krtań i szczenię może wytworzyć sobie złe skojarzenia.

Linka treningowa – jak sama nazwa wskazuje służy ona do szkolenia psiaka. Ponieważ jest odpowiednio długa (od 7 do 15 metrów) sprzyja również wybieganiu szczenięcia w momencie, kiedy nie ma opanowanego przywołania, a dbamy o jego bezpieczeństwo. Jest również idealna do nauki samego przywoływania.

Króciak – jest krótka, ma zaledwie kilkanaście centymetrów, przyczepiona bezpośrednio do obroży umożliwia szybką interwencję i spokojne przeprowadzenie psa. Nadaje się również dla dzieci, które koniecznie chcą prowadzić psa podczas spaceru, tylko pod naszym nadzorem.

Smycz automatyczna (wysuwana) – wykorzystana w odpowiedni sposób może stać się doskonałym narzędziem szkoleniowym w przypadku nauki komend siad, do mnie i zostań. Jednak stosowana nieumiejętnie również może przyczynić się do ciągnięcia na smyczy, szczególnie w przypadku szczeniąt energetycznych i masywnych. Doskonale nadaje się do spacerów na otwartej przestrzeni jak łąka czy plaża. Terenów zalesionych i zabudowanych należy w tym przypadku unikać, ponieważ bardzo łatwo się w nią zaplątać, można zrobić łatwo krzywdę sobie, innej osobie, a także naszemu pupilowi. Nie powinno się jej również używać w ruchliwych miejscach, a także w pobliżu dróg na wypadek popsucia mechanizmu.

Ważne! Każda smycz ma inne przeznaczenie, pamiętajmy o tym. Dokonując trafnego wyboru ułatwiamy wzajemną relację z naszym psiakiem i sprawiamy, że spacery stają się dla obu stron przyjemnością.

KIEDY PIES CIĄGNIE NA SMYCZY

Przyczyną na ogół jest temperament naszego pupila, ciekawość świata, nowych zapachów, zbyt mała aktywność fizyczna, brak odpowiedniej nauki, a także źle dokonany wybór samej smyczy. Zakładanie psu zwykłych szelek czy uprzęży również sprzyja ciągnięciu i nie jest to trafny wybór jeżeli chodzi o spacery z psem. Po tym kto kogo wyprowadza, można zaobserwować wzajemną relację pomiędzy psiakiem, a jego właścicielem. Przekonanie o tym, że nasz pies jest „głupi”, bo przecież gdy ciągnie na smyczy sam powoduje sobie dyskomfort jest bardzo mylne. W jego rozumieniu każde siłowe przyciągnięcie go do właściciela będzie mu się kojarzyło z bólem, im bliżej tym gorzej. Dlatego pies pomimo silnego dyskomfortu próbuje zrobić wszystko by się go pozbyć, czyli zerwać się ze smyczy. Jeżeli mu się to uda możemy być pewni, że nie będzie miał żadnego sensownego powodu by do nas wrócić, a to może stać się przyczyną kolejnego problemu z przywołaniem. Dlatego tak ważne jest nie używanie przymusu wobec szczenięcia. Takie postępowanie niczego nie naprawi. Aby wspólne spacery dla obu stron były przyjemnością, a nie przymusowym koszmarem powinniśmy dołożyć do tego wszelkich starań. W takim przypadku przydatne będą niektóre przyrządy szkoleniowe takie jak halter, obroża uzdowa czy specjalne szelki zapobiegające ciągnięciu.

Halter – wygląda bardzo podobnie jak kantar zakładany koniom. Składa się z dwóch pasków, jeden przechodzi za uszami psa, a drugi obejmuje jego nos. Oba paski są tak umiejscowione aby wywoływać swoim uciskiem korzystny uspokajający wpływ mający na celu wyciszenie i uspokojenie psa. Smycz przypina się do metalowego kółka umiejscowionego pod brodą. Taki mechanizm pozwala łatwo kierować ciałem psa bez wywierania przymusu i użycia siły, nie wywołuje oporu.

Obroża uzdowa – działa identycznie jak hatler, nie posiada metalowego kółka pod brodą. Wygląda jak zwykła obroża z dodatkowym paskiem obejmującym kufę psa.

Szelki przeciwko ciągnięciu – są specjalnie zaprojektowane tak, aby wpływać na środek ciężkości psa znajdujący się mniej więcej po środku kłębu. W ten sposób pies wycisza swoje emocje, kontrola tego punktu pozwala nam na łatwiejsze kierowanie ciałem psa.

Wprowadzanie tych nowości w życie psiaka musi odbywać się stopniowo, bardzo ostrożnie i w sprzyjających okolicznościach, w innym wypadku można tylko pogorszyć sytuację. Jeżeli sami nie radzimy sobie z tym problemem najlepiej zwrócić się o pomoc do osoby, która zajmuje się profesjonalnym szkoleniem psów. W trudniejszych przypadkach można dołączyć ćwiczenia wyciszające i koncentracyjne, a także połączyć kilka metod, ale tylko i wyłącznie pod okiem wykwalifikowanego tresera.

Aktualności | Ogłoszenia

Pozostałe psy | Pozostałe koty

PRZYJACIELE SCHRONISKA

KONTAKT

48 384 77 73
biuro@rtoz.pl
ul. Witosa 96
26-600 Radom

GODZINY OTWARCIA

Listopad - Marzec: 11.00 - 15.00
Kwiecień - Październik: 11.00 - 17.00
Poniedziałek - schronisko nieczynne

PODMIOT ADMNISTRUJĄCY SCHRONISKIEM

Radomskie Towarzystwo Opieki Nad Zwierzętami